آسانسور هیدرولیک یکی دیگر از انواع آسانسورها به شمار می رود که در آن برای جابجایی کابین از نیروی هیدرولیک استفاده می شود. در این دستگاه ها، از قطعاتی از جمله موتور هیدرولیک، پمپ هیدرولیک، پیستون ها، جک ها، پاوریونیت و غیره استفاده می شود. با فشرده شدن روغن هیدرولیک در مخزن توسط پمپ هیدرولیک، فشار زیادی ایجاد می شود. با انتقال این نیرو به پاوریونیت، پیستون ها و سپس جک های متصل به کابین، آسانسور به حرکت در می آید. این سیستم ها برای ساختمان ها کم ارتفاع تا سه طبقه مناسب هستند.

آسانسور مغناطیسی نوع سوم از آسانسورهایی است که آن را با توجه به معیار سیستم محرکه از سایر دستگاه ها تقسیم کرده اند. مکانیزم تولید نیرو در این سیستم ها بر اساس قطب مثبت و منفی و ایجاد میدان مغناطیسی عمل می کند. استاتور موتور در این دستگاه، ریل ها و تجهیزات متصل به دیواره چاهک آسانسور هستند. همچنین کابین نیز نقش روتور را برعهده دارد. وقتی جریان برق متصل می شود، میدان مغناطیسی قدرتمندی بین روتور و استاتور ایجاد می شود که رانش نیرو باعث جابجایی کابین به بالا یا پایین می شود. این سیستم ها به لحاظ ایمنی در سطح بالایی قرار دارند و گران تر از سایر مدل های آسانسور هستند.

آسانسور کششی نوعی سیستم بالابر محسوب می شود که از نیروی الکتروموتور برای جابجایی کابین میان طبقات استفاده می کند. با تولید نیرو توسط الکتروموتور و انتقال آن به فلکه کششی و سپس به سیم بکسل ها، کابین به حرکت درمی آید. یک طرف سیم بکسل ها به کابین و طرف دیگر آن به وزنه تعادل متصل است. این آسانسورها بیشتر برای ساختمان های بلند و چند طبقه مناسب هستند.

آسانسور وینچی نوع دستگاه بالابر است که برای جابجایی کابین از زنجیر یا طناب فولادی استفاده می کند. در این سیستم ها نیز از نیروی تولید شده توسط الکتروموتور برای حرکت کابین استفاده می شود. این دستگاه ها فاقد قاب و وزنه تعادل هستند که باعث تفاوت آن ها با آسانسورهای کششی می شود. نیروی رانشی از طریق زنجیر یا طناب فولادی به شکل غیر اصطکاکی به کابین وارد می شود. از این سیستم ها بیشتر در پروژه های ساختمان سازی به منظور جابجایی مصالح یا تجهیزات استفاده می کنند.